Α. Σ. ΛΕΩΝΙΔΙΟΥ 1932-2008

Από τα παλιά χρόνια, από το 1932 υπάρχει ο Α. Σ. Λεωνιδίου.
Ομάδα κλασικού αθλητισμού υπήρχε από το 1936 από όσο ξέρω και έφτασε μέχρι το παναθηναϊκό στάδιο. Πρώτοι ήταν ο Φιλιππας Δ. Βλάμης, Ιωαννης Σμυρος (Κονιορδος), Κανακης κωστας, ο Ντουβλεκης, ο παππαστελιος, ο Πέτρος Ρήγας από τον Κοσμά, ο Φάνης Βλάμης ο οποίος έλεγε στα γεράματα του ότι ερχόταν από το μεροχωρο όταν έβλεπε αθλητές στο γήπεδο <<εγώ στα νιάτα μου Γιώργο, ήμουν πολύ σβέλτος>> ο Σπύρος ο Βλάμης, ο Φιλιπας Πουτσελας ο οποίος στο τέλος πήγαινε για μποξέρ και παλαιστής.
Στο ποδόσφαιρο δεν υπήρχε πρόοδος παρότι υπήρχαν παιδιά που το αγαπούσαν, ήταν ο Αθ. Κατσιγκρης που δεν το αγαπούσε και οποίος κλοτσούσε μόνο μπάλα έλεγε ``να κοπεί το πόδι από τη ρίζα``. αλλά τα παιδιά της εποχής του πενήντα είχαν αγαπήσει το ποδόσφαιρο και άρχισαν να φτιαγνουν της πρώτες ομάδες που έπαιζαν κρυφά από τους καθηγητές. Υπήρχαν οι αλάνες του Τζακα και του Παπασαραντη στο κοιλασο, το αλώνι του Γουλελου και το γήπεδο όταν είχανε ελευθεριά. από τους πρώτους ποδοσφαιριστές ήταν ο (Παπαρουνας) Ηλίας Δραπανιας, οι Πουτσελεοι, μάλιστα πολύ καλός ήταν ο Μιχάλης Πουτσελας, ο οποίος έπαιζε σε μεγάλη ομάδα στην Αθήνα, ο Βασίλης Γεωργίου (Αβδελας), τα χαραμακια, ο Θεόδωρος Χοντζοπουλος, ο Θανάσης ο Νικολάου της ΔΕΗ (ο Βοβουλας) Ο Γεώργιος Χιώτης ο Μπουτακας, ο Βασίλης Καττης (Φαραώ), ο Μαχαιράς, ο Νίκος Μακριμηχαλος (ο Μποχαρ) και νεώτεροι, ο Νίκος Φασιλης (Αράπης), ο Μιχάλης Σωτηρίου, οι αδερφοί (Ατιλη) Δημήτριος Διαμαντής και Θόδωρος, ο Παπαχρηστοπουλος ο καθηγητής, ο Χρηστάκης ο εφοριακός, ο Δημοσθένης ο πολίτης, ο Γκεκας, ο Αντώνης Ζαροκωστας η` <<ποδιας>> απο την πραγματευτη, ο γράφων, Γεώργιος Πηλιουρας, ο Μανώλης ο Χειλαρης (καθηγητής) ο Νίκος ο Λάτσης (Γκλιας), ο (Λουμουμπας) Πραγματοπουλος, ο Ξυνταρης, ο Κωσταντελος από το Παλαιοχωριο, ο Προφυρης από το Μαρί, ο Σταύρος ο ναύτης, ο Δραπανιωτης ναύτης από τις Σπέτσες, ο Ντίνος ο Λουρδης από το παράλιο Αστρος και πολλοί άλλοι.
Αυτή ήταν η εποχή του 55 με 65.
Το 1957 ήταν δήμαρχος ο Στυλιανος Μερικακης. Ο Γιάννης Ρουσαλης (Τσιφουτης), ο Νίκος ο Μαλλατος ο οποίος πλήρωνε αδρά ο Ρολογάς και άλλοι.
Ο τότε Υπουργός Τρύφωνας Τριανταφυλλάκος ο οποίος είχε εκπρόσωπο του στο Λεωνίδιο το Ρεππα, ήταν Υπουργός τύπου και αθλητισμού και κατασκεύασε στην Τρίπολη το εθνικό στάδιο Τρίπολης και το γήπεδο του παναρκαδικου. κατά τη γνώμη μου, για να εισπράξει ψήφους και να κάνει και ένα καλό του Ρεππα και του Λεωνιδίου, τον ενημερώνει να κάνει μια ομάδα ποδοσφαίρου για να δικαιολογήσει στην κυβέρνηση και να της κατασκευάσει στάδιο.
Το γήπεδο που υπήρχε στο Λεωνίδιο επειδή ο κ Κατσιγκρης ήταν γυμναστής δεν ξέρω πως τα είχε καταφέρει και ήταν του γυμνασίου.
Γιαυτό λοιπών έγινε και δεύτερη ομάδα στο Λεωνίδιο με την ονομασία <<Πανκυνουριακος αθλητικός όμιλος Λεωνιδίου>> (Π.Α.Ο.Λ). Με ποδοσφαιριστές τον Γιάννη Μαχαίρα, τον Κωσταντελο από το παλαιοχωρι, τον Ξηνταρη, τον Πραγματοπουλο Κ. (Λουμουμπα) καλό σέντερ φορ τον Θεόδωρο Σταυροπουλο, τον Τάκη Ζωταλη, τον Γρήγορη Δραπανιωτη (ναύτη Σπετσιώτης) τον Νίκο Λάτση (Γκλια), τον Βασίλη Ζαροκωστα (πόδια) είχε και τα δύο πόδια καλά, τον Γιάννη Προφυρη από το Μαρί, και τον γράφοντα Γεώργιο Πηλιουρα καθώς και άλλους μικρότερους.
Η ομάδα έφτασε στην πρώτη κατηγορία και ως εκ τούτων οι ομάδες του Λεωνιδίου έβγαζαν σπαθιά και στους φιλάθλους και στους παίχτες. από την άλλη πλευρά ο Ρεππας με τον Τριανταφυλλάκο αποφάσισαν να κατασκευάσουν το στάδιο από το Μάρσαλ έως τα Σφαγεία.(βεβαία τα σφαγεία τότε δεν υπήρχαν) στο αριστερό μέρος του δρόμου προς το βουνό. έφτασαν μηχανικοί, μετρούσαν, είχαν κάνει και μακέτα με τις κερκίδες προς το βουνό. Δυστυχώς το 1962-63 έχασε ο Καραμανλής της εκλογές και έμειναν με τα χαρτιά, ως εκ τούτου μετά από 2-3 χρονιά διέλυσε και η ομάδα όπως ήταν φυσικό διότι ήθελε και λεφτά.
Η ομάδα <<Λεωνίδας>> είχε και καλό κλασικό αθλητισμό, για 20 περίπου χρόνια λάμβανε μέρος σε αγώνες περιφερειακούς, πανπελοποννησιακούς, ακόμα και στο παναθηναϊκό στάδιο.
Η ομάδα είχε ως αρχηγό τον εξαίρετο αθλητή ταχυτήτων και αλμάτων τον μακαρίτη Δημήτριο Ν. Βλάμη (ΝΤΟΛΑ) <<αιωνία του η μνήμη>>. Είχε διαπρέψει σε καλές θέσεις και στο πένταθλο και στο δέκαθλο στο Παναθηναϊκό στάδιο την εποχή του 58-62. Είχε βγει πρώτος το 1951 (αν θυμάμαι καλά) στην Κορέα. Η καθημερινή έγραφε τότε με τετράστηλα στην πρώτη σελίδα για τα Ελληνόπουλα στην Κορέα και αναφερόταν στον Μήτσο το Βλάμη, ήταν η ψύχη της ομάδας. Ενας άλλος αθλητής ήταν ο Γιώργος ο Διαμαντής (Ατιλης) άλτης και δρομέας, ο Μίμης ο Κολινιωτης, ο Στρατής Κούνιας, ο Δημήτρης Καμβύσης (μελισσης), ο Μπαρουνης, ο Κλαδιτης, ο Καραδημας, ο Τάκης ο Ζωταλης, ο Γιώργος ο Πηλιουρας (της Δημαρχίας), ο γράφων, ο Νίκος ο Τσουκατος, (Κικιτσας) ο Γιώργος ο Μιχαλαριας, ο Μανώλης ο Κυριος ( Βαλμας), και πολλοί άλλοι κατώτεροι.
Στο Λεωνίδιο την εποχή του εξήντα κάναμε αγώνες στο στάδιο του Λεωνιδίου την Δευτέρα του Πάσχα <<Τα Λεωνιδεια>>, έφταναν αρκετοί αθλητές από τον πειραια, τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τον Πανελλήνιο. Αναφέρω κάτι ενδεικτικό, κάθε χρόνο ερχόταν ένα γεροντάκι, αθλητής μεγάλων αποστάσεων. από την ώρα που άρχιζαν οι αγώνες γύρο τις 3 έως την υποστολή της σημαίας στις 7 το βράδυ αυτός έτρεχε συνεχώς γύρο από τον αγωνιστικό χώρο, ελεγετο Κουσιδης και όταν περνούσε κάθε φορά μπροστά από της κερκίδες τον χειροκροτούσαν και τον επεφυμουσαν, δεν είχαμε μετρήσει πόσες στροφές του γηπέδου έκανε, 200? 300?..τώρα βέβαια θα έχει πεθάνει, <<αιωνία του η μνήμη>>.
αυτή είναι η ιστορία του αθλητισμού στο Λεωνίδιο. Για αυτή μπορώ να γράψω γιατί την έζησα, για την νεώτερη ας γράψουν οι νεώτεροι!!
Στην φωτογραφία από τους παναρκαδικους αγώνες 25-09-1959 εξ αριστερών Στρατής κούνιας, Τάκης Ζωταλης, Γεώργιος Δ. Πηλιουρας, Νίκος Μαλλατος (πρόεδρος του Λεωνίδα), Δημήτριος Βλάμης (η ψυχή των αθλητών) και Δημ. Βλάμης. Το πένθος το φέρουμε διότι προ 2 ημερών πέθανε ο αθλητής μας ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ.

Γεωργιος Πηλιουρας